Don't look Up (2021)

 

Μια νεαρή επιστήμονας (J.Lawrence) παρατηρεί έναν νέο κομήτη να μπαίνει στον γαλαξία μας και ο επικεφαλής του πανεπιστημίου (Leo Di Caprio) , τρέχει τα μαθηματικά ώστε να διαπιστώσει οτι κατευθύνεται ολοταχώς προς την Γη!!

Απο εκεί και έπειτα ακολουθεί το χάος! Όχι βέβαια εξεγέρσεις και πανικός όπως αρκετές ταινίες έχουν δείξει και ίσως θα ήταν κάποια λογική αντίδραση, αλλά η υπερπροσπάθεια των ηρώων να πείσουν οτι αυτό που έρχεται πρώτον: είναι όντως αληθινό και δεύτερον: είναι μια απειλή που πρέπει ΆΜΕΣΑ να διευθετηθεί! 

Fun fact οτι το όλο project είχε ξεκινήσει προ πανδημίας covid και ο McΚay "αναγκάστηκε" να αλλάξει αρκετά κομμάτια λόγω οτι η πραγματικότητα ξεπέρασε κατά πολύ την φαντασία του. Όπου "πραγματικότητα" βάλτε "ηλιθιότητα"... με αποτέλεσμα να γίνει ακόμη πιο σαρκαστική. Η "ευτυχής" συγκυρία της πανδημίας την έκανε ασύλληπτα επίκαιρη και σαφώς πιο αιχμηρή από οτι είχε αρχικά προβλέψει και έτσι - για εμένα - ήταν η πιο διασκεδαστική ταινία που είδα εφέτος. 

Σε όλες τις παρόμοιες ταίνιες έχουμε συνηθίσει το μοτίβο: χαμηλόβαθμος επιστήμονας ανακαλύπτει κάτι εξαιρετικά σπάνιο (βλ. κομήτης, εξωγήινοι, τσουνάμι, σεισμοί, αποκάλυψη κτλ..). Στο αμέσως επόμενο καρέ - μιλάνε με την ΝΑΣΑ ή τον πρόεδρο των ΗΠΑ και θέτουν πλάνα αντιμετώπισης. Οι δικοί μας τρώνε "πόρτα" μέσα στον Λευκό Οίκο περιμένοντας με τις ώρες... καθώς πέφτουν θύματα εξαπάτησης απο τον ίδιο τον Στρατηγό Ασφαλείας όπου τους χρεώνει 20 δολλάρια για 2 νερά! Όταν επιτέλους παίρνουν την ακρόαση με την Πρόεδρο, δεν το βάζει στις άμεσες προτεραιοτητες καθώς ετοιμάζεται να ξεσπάσει πολιτικό σκάνδαλο με άλλον υποψήφιο και έρχονται εκλογές, άρα ο κομήτης και η συντέλεια μπορεί να περιμένει!! Σαν να μην έφτανε αυτό, μαθαίνουν οτι τα νερά στον Λευκό Οίκο είναι δωρεάν... ! 

Προσπαθώντας να ενημερώσουν τον κόσμο καταφεύγουν στα κανάλια όπου ανακαλύπτουν πως δεν έχει καμία σημασία τι λες - αλλά ποιος το λέει και πως δείχνει αυτός που μιλάει! Η νεαρή ξεσπάει και παρατάει την όλη υπόθεση αναρωτώμενη για ποιον λόγο ένας υψηλόμισθος Στρατηγός να τους κάνει τράκα 20 δολάρια, προσπαθώντας να ζήσει τους τελευταίους 6 μήνες ζωής ψάχνοντας για νόημα. Ο καθηγητής σιγά σιγά γίνεται αγαπημένος του σταρ-σύστεμ και γοητευμένος απο όλο αυτό ξεχνάει την πραγματική απειλή, μέχρι που ο ουρανός είναι έτοιμος να τους πέσει στο κεφάλι! Έτσι ο κομήτης γίνεται μέσον πολιτικής αντιπαράθεσης, fake news, αντικείμενο συνομωσιολογίας, το μεγάλο άρθρο για ανέλιξη στην κλίμακα, social trend στα μίντια και ό,τι άλλο κουλό εκτός απο αυτό που είναι. Ένας αληθινός καταστροφέας κόσμων.  

Η ανθρωπότητα καταλήγει πως ο κομήτης - αν υπάρχει, είναι ευλογία και ότι θα ανοίξει νέες θέσεις εργασίας όταν πέσει χρησιμοποιώντας τον ορυκτό του πλούτο. 

Το καστ πολύ καλό και γεμάτο - με εξαίρεση ίσως την Μεριλ Στριπ, ναι το είπα! Χρειάζεται να αναφέρω πως έχουμε καλή δημιουργία χαρακτήρων, απο τους βασικούς μέχρι και τους δευτερο-τρίτους υποστηρικτικούς που όμως κυκλώνουν τέλεια το χάος "δείχνοντας" αρκετές διάσημες προσωπικότητες!

Matrix: Resurrections (2021)

 

Όταν το 1999 βγήκε στις αίθουσες το the Matrix, ήταν ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Είτε σας άρεσε είτε όχι ως ταινία, ήταν φαινόμενο. Η θεματολογία - κεντρική ιδέα, τα ειδικά εφέ ή ακόμη και τις σκηνές μάχης ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί στις οθόνες μας. 

21 χρόνια μετά και έπειτα απο 3 ταινίες Matrix, έρχεται η τέταρτη. Έχει κάτι καινούργιο να δώσει; Έχει να προσφέρει κάτι στο σύμπαν των ταινιών; Δυστυχώς όχι. Ακόμη και αν κάποιος δεν δει ποτές (που τραγουδούσε και ο Δάκης) δεν αλλάζει τίποτε απο αυτά που ήξερε, δεν προσθέτει τίποτε στον μύθο της. 

Η κεντρική πλοκή έχει μια ωραία ιδέα - ο Νίο (φυσικά και ζει) και είναι συνεργάτης σε μια εταιρία παραγωγής βιντεοπαιχνιδιών που έκανε τεράστια επιτυχία με τι άλλο; με την τριλογία Matrix. Όλο το Matrix ήταν κάτι που ο προγραμματιστής Τόμας Άντερσον φανταζόταν σε δημιουργικό οίστρο αλλά μπήκε τόσο βαθιά στο έργο του που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την αλήθεια απο τον φτιαχτό κόσμο που έπλασε. Παρόλα αυτά το παιχνίδι έγινε επιτυχία και ο Τόμας κάνει θεραπεία για να μην χάνεται στην φαντασία του. Ο ψυχαναλυτής του, του παρέχει φαρμακευτική αγωγή.

"Τίποτε δεν σε ανακουφίζει καλύτερα απο το άγχος όσο μια μικρή δόση νοσταλγίας" φαίνεται να λέει ο Μορφέας που ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν παίζει ο τεράστιος L.Fishburne αλλά τον βλέπουμε συχνά σε κομμένα clips κατά την διάρκεια της ταινίας. 

Αυτό ακριβώς συμβαίνει λοιπόν όπου η ταινία αυτό-σαρκάζεται δείχνοντας την έλλειψη καινοτόμων ιδεών στο Holywood και στην προσπάθεια αναβίωσης αγαπημένων franchises που πατάνε στην νοσταλγική μας διάθεση για να μας σούρουν στις αίθουσες!

Η κεντρική ιδέα επικεντρώνεται στην δυαδική φύση και στην ελευθερία της επιλογής (red pill / blue pill) και στη ρομαντική σχέση Νιο - Τρίνιτι LFE κάτι που δεν πετυχαίνει όσο βασική ιδέα του franchise "η απελευθέρωση του μυαλού" που μας έκανε να το αγαπήσουμε. 

Η όλη ταινία πετυχαίνει την νοσταλγική της σκοπιά - όντως ένιωσα οτι είμαι στο Λύκειο. Οι κεντρικοί χαρακτήρες μας "εξηγούν" τι είναι και τι ήταν το Matrix δηλαδή ότι ακριβώς συζητούσαμε επί ώρες μετά το σινεμά. Δεν υπάρχει καμία καινοτομία όπως στις παλιές ταινίες και η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο το είχα "κρυφή προσδοκία" αλλά μάλλον το πηγάδι στέρεψε.. 

Army of the dead (2021)

 

Ο Zack Snyder ξερει να φτιαχνει ωραιες εικονες. Ασχετα με το αν σου αρεσουν ή οχι οι ταινιες του, ειναι αναμφισβητητα οπτικα ομορφες. Εκει ειναι που βλεπεις το trailer, βλεπεις τα χρωματα και τις σκηνες και λες "θα του δωσω μια ευκαιρια". 

Η υπόθεση εχει ως εξης: Ακρως επικινδυνο φορτιο μεταφερεται με ασφαλεια απο κομμαντο και το κομβοϊ που μεταφερει τις τυχες της ανθρωποτητας εξολοθρευεται. Απο μια πιπα. Οχι μεταφορικα, κυριολεκτικα. Βασικα οχι την πιπα ως αξεσουαρ, αλλα ως ενα "δωρακι" της νυφουλας στον γαμπρο την ωρα που οδηγαει μετα τον Λας Βεγκας γαμο τους.

Το επικινδυνο φορτιο τρωει τα κομμαντο και το Λας Βεγκας μετατρεποντας τους ολους σε ζομπια. Οχι τα απλα - αμυαλα ζομπια που εχεις συνηθισει, αλλα ζομπια με αξιοζηλευτη ευξινησια, ταχυτητα και αντοχη. Κατα την επελαση των σουπερζομπι 4 ηρωες βγηκαν απο την πολη παλευοντας σε ενα ομορφο μονταζ! Η κυβερνηση περικυκλωσε και απομονωσε το Λας Βεγκας με...κοντεινερ και συζητανε το ενδεχομενο να ασκησουν το Αμερικανικο δικαιωμα τους να ριξουν πυρηνικα για να εξαλειψουν τα ζομπια. Εκει ερχεται ενας ιδιοκτητης ενος εκ των καζινο και προσφερει αδρα αμοιβη σε οποιον παει στο καζινο του και του φερει 200 εκατομυρια σε μετρητα που εχει στο θησαυροφυλακιο του.

....και ξεκιναν τα καλα!

Ο Ζακ συνεχως ταζει πραγματα που δεν παραδιδει, εχει χασει καθε ιδεα τι ειδους ταινια θα ειναι αυτο που θα δουμε και καθε ιδεα μενει στη μεση - αν οχι στην γεννηση της.

Συνεχιζω:

 Η σκεψη του ιδιοκτητη (αν και οχι η πρωτη) ειναι να μπασει τους επιζησαντες αφου δειχνουν να ξερουν τι κανουν. Με δολωμα τα 50 εκατομυρια λοιπον ο Μπατιστας μαζευει και crue οπως καθε ταινια με heist πρεπει να εχει. Παιρνει μεχρι και εναν διαρρηκτη που ποτε δεν καταλαβα τι τον θελουν, απο στιγμη που το Boss μπορουσε να τους πει τον κωδικο να ανοιξουν.. Αρα ως τωρα εχουμε μια ιστορια με ζομπι και Money Heist την ωρα που εξελισσεται και ενα ανθρωπινο δραμα του Μπατιστα με την κορη του που δεν μας νοιαζει γιατι τα ματια της καλυπτουν το 45% της συνολικης επιφανειας του προσωπου της και εχει και υφος. Με εναν ακρως εφανταστο τροπο λυνει και το προβλημα της εισοδου στην καραντινιασμενη πολη. Μια διακινητρια με ειδικοτητα σε τετοιου ειδους αποστολες, ανοιγει την μια πορτα ενος κοντεινερ και βγαινει απο την αλλη! Μεσα στην πολη τα χιλιαδες πτωματα αρχιζουν να κινουνται οταν βρεχει λεει η διακινητρια...πραγμα που θα ηταν γαματο - αν το εδειχνε η ταινια. 

Κανοντας μια θυσια για ανακωχη, φτανουν στο Καζινο οπου εκει η ανακωχη δεν ισχυει. Ενας εκ των γαματων εχει ως αγαπημενο οπλο εναν τροχο - κοφτη τσιμεντων που θα ηταν γαματο να τον ειχε χρησιμοποιησει για να σφαξει ζομπια. Στο καζινο λοιπον συνανταμε μπουμπι τραπς στυλ Ιντιανα Τζοουνς και μια αποδεκατισμενη αποστολη που απετυχε, και ισως αν το ειχε προχωρησει να ηταν και αυτο μια γαματη πλοκη. ΠΑρ'ολα αυτα τα ωραια που θα μπουρουσε να εχει η ταινια , αυτη επιλεγει να μας δωσει το τρομερο plot twist - οτι ολο αυτο δεν εγινε για τα φραγκα αλλα για να παρει ο λεφτας ενα δειγμα απο το αιμα των σουπερ ζομπι χρησιμοποιωντας τον πιο χαφιεδομουρη ηθοποιο που εχει παιξει μπροστα σε καμερα. Με το που τον βλεπεις ξερεις οτι ειναι μπινες. 

Ηθελα η ταινια να παρει πιο αναλαφρτα τον εαυτο της ή εστω να ξεφυγει απο τις κλισε ζομπι movies. Εστω και η ηλιθια ιδεα οτι τα ζομπια κανουν σεξ και γκαστρωνονται, εστω και αυτο θα ηταν κατι. Που και αυτο εμεινε εκει. 

Πραγματικα μοιαζει σαν εχει εχει φτιαχτει απο διαφορετικους δημιουργους ανα 20 λεπτο.

3/10

Τhe way back (2010)

 

Μια ομάδα κρατούμενων σε Γκούλαγκ της Σιβηρίας το 1940, θεωρούμενοι αντιφρονούντες, ύποπτοι ως κατάσκοποι ή απλά κακοποιοί, το σκάνε και ξεκινούν με τα πόδια μια οδύσσεια που τους φέρνει αντιμέτωπους με τον Σιβηρικό χειμώνα και την έρημο Γκόμπι στην Μογγολία, μέχρι να φτάσουν (όσοι επέζησαν) στο Θιβέτ και ύστερα στην Ινδία. Πίσω τους, τα απάνθρωπα καταναγκαστικά έργα και η ανελευθερία του σοβιετικού καθεστώτος, μπροστά, η ανελέητα αφιλόξενη φύση και παρακάτω η πολυπόθητη ελευθερία. Υποτίθεται ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία (από αυτοβιογραφικό βιβλίο του Slavomir Rawicz) η οποία αμφισβητείται, κάτι που δεν εκπλήσσει παρακολουθώντας το φιλμ και βλέποντας ότι σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει σχεδόν αδύνατον να τα είχαν καταφέρει.

Το πολύ καλό καστ μπορεί να σας δελεάσει αλλά η ιστορία δεν βοηθάει ιδιαίτερα στο να παίξουν και να αποδώσουν οι ηθοποιοί. 

Η γραμμική πλοκή - να πάμε απο το σημείο Α στο σημείο Β δεν προσφέρει συγκινήσεις ούτε ανατροπές. Αυτό που έχει είναι ωραία φωτογραφία στα φυσικά τοπία που γυρίστηκε. 

5/10

Onward (2020)

 

The Box (2009)

 

Ένα εκατομμύριο δολάρια προσφέρονται σε μια σχετικά ευκατάστατη οικογένεια για να πατήσει ένα κουμπί που θα στοιχίσει τη ζωή κάποιου άγνωστου σε απροσδιόριστες γεωγραφικές συντεταγμένες. Το θεωρητικά απρόσωπο αυτής της άτυπης συνδιαλλαγής θανάτου καθιστά την πρόταση δελεαστική.

Εσείς θα πατούσατε το κουμπί; 

Η ταινία στο πρώτο της κομμάτι όπου δημιουργεί αυτό το ερώτημα τα πάει καλά αν και δεν εμβαθύνει όσο θα το είχαμε κάνει εμείς. Εκεί που αρχίζει και χωλαίνει είναι όταν καλείται να δώσει εξηγήσεις στην τρίτη πράξη. 

Επίσης με χάλασαν αρκετές ευκολίες και βολικές καταστάσεις όπως και αρκετές συμπτώσεις που βοηθούν τρομερά την πλοκή. 

Είχε τα όπλα να κάνει κάτι διαφορετικό με την βασική ιδέα, όμως νομίζω άστοχα πήγε αλλού και με έχασε σαν θεατή. 

5/10

We need to talk about Kevin (2011)

 

Δεν ξερω τι παιχτηκε με την ταινια αυτη. Δεν ειμαι τοσο καλα διαβασμενος στα κινηματογραφικα ωστε να αναλυσω αυτην την δυσκολη ταινια, οποτε απλα θα πω αυτο που μου εκανε. 

Ειναι μια καλα σκηνοθετημενη με καλους - εως παρα πολυ καλους ηθοποιους. Πιανει ενα ζητημα απο μια αλλη σκοπιά και αυτο μου αρεσε ιδιαιτερα. Συνηθως βλεπουμε -και ειναι λογικο -  το θεμα απο την πλευρα των θυματων και του περιβαλλοντος του και σχεδον ποτε απο την μερια του θυτη. 

Οσο πλησιαζε προς το τελος ενιωθα πως κατι μου λειπει. Μπορει να εγινε και επιτηδες αυτο. Δεν ξερω.. Αυτο που σιγουρα ξερω ειναι οτι προκειται για μια επικαιρη ταινια με μια φοβερη ερμηνεια της Σουιντον και θα πρεπει να την βαλετε στο watch list σας.