Κατά τη διάρκεια μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, ο αστροναύτης Μαρκ Γουάτνι τραυματίζεται και εγκαταλείπεται στον πλανήτη θεωρούμενος νεκρός. Εκείνος όμως καταφέρνει να επιστρέψει στην εγκαταλειμμένη βάση, όπου πρέπει να επιβιώσει με ελάχιστες προμήθειες και να βρει τρόπο να επικοινωνήσει με τη Γη.
Η ταινια εχει αρκετα κλισε και ομοιτητες με αρκετες του ειδους. Τον Ναυαγο, το Εβερεστ, Απολλο 13 ακομη και το Revenant αν κρινω σωστα απο το τρειλερ. Η -αρκετα- μεγαλη διαφορα ειναι το εντελως εχθρικο περιβαλλον και η παντελης απουσια ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ αλλου επανω στον πλανητη.
Αυτο που μου αρεσε ηταν, οτι ο Μαρκ, ηξερε για ποσο χρονικο διαστημα θα επρεπε να επιβιωσει εκει, παρολα αυτα δεν απελπιστηκε αλλα τα εβαλε κατω να δει, με ποιον τροπο θα ηταν αυτο δυνατον.
Μου αρεσε ο τροπος με τον οποιο βρηκε λυση να επικοινωνησει παρολες τις "ευκολιες" στο σεναριο. Μου αρεσε που δεν ειχε λαβ στορυ (τυπου "Μονο εσυ με κρατουσες ζωντανο -αχ, ναι αγαπη μου το ηξερα πως ησουν ζωντανος- Η σκεψη σου με κρατουσε δυνατο τις δυσκολες στιγμες" και αλλες τετοιες κλισεδομελομακαρονιες). Μου αρεσαν τα εφε και η υπερβολες της. Μου αρεσε που ενω ξερεις τι θα γινει-εχεις την αγωνια σου. Την εκλαμβανω ως μια ταινια επιβιωσης, που μου περναει το εξης μηνυμα: Μην τα παρατησεις, η λυση ειναι καπου μπροστα σου και περιμενει απλα να την δεις. Ακομη και σε εναν ξενο πλανητη, με ελαχιστες προμηθειες, μηδαμινες πιθανοτητες επιβιωσης, αν προσπαθησεις θα πετυχεις.
Δεν μου αρεσε, οι σεναριακες ευκολιες (μερικες "how convinient" καταστασεις οπως θα ελεγε ο Χομερ Σιμπσον) και επισης μου εδωσε την αισθηση οτι δεν μπηκε πολυ μεσα στον χαρακτηρα και τον ψυχισμο ενος ανθρωπου που τον παρατησαν στον Αρη και εμεινε μοναχος του για ενα τοσο μεγαλο διαστημα.
Συνιστω ανεπιφυλακτα, ειναι 2 ωρες κ κατι ψιλα well spent.
7.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου