Διανύοντας τις τελευταιες μερες στο σχολειο, βαλαμε στους μαθητες μας να παρακολουθησουν μια ταινια. Επιλογη ηταν "Ο πιανιστας" του Πολάνσκι. Μεσα στην χαρα εγω, θυμόμουν οτι το 2002 που την ειχα δει ηταν μια ¨ταινιαρα¨.Έχοντας άλλωστε εξαιρετικες κριτικες και 3 Oscars επαληθευει τα λεγόμενα μου.
Η ταινια ειναι βασισμενη στην αληθινη ιστορια του Βλαντισλαβ Σπιλμαν ενος Εβραιου πιανιστα που επεζησε του ολοκαυτωματος στην Βαρσοβια.
Ο Πολανσκι διατηρει μια αποστασιοποιημενη οπτικη απο τις δραματικες καταστασεις που εζησαν χιλιαδες ανθρωποι εκεινη την περιοδο, δινοντας ωστοσο στο θεατη μια εικονα της φρικαλεοτητας και των μαρτυριων στα οποια υπεβαλαν οι Γερμανοι στρατιωτες στα μελη της Εβραϊκης φυλης. Εμπεριεχονται σκληρες σκηνες σε μια τρομερη αποδοση της ατμοσφαιρας της εποχης που εκει τα παει περιφημα. Σαν ταινια θεωρω εχει δωσει 2-3 εξαιρετικες σκηνες αλλα δεν θελω να σταθω εκει σημερα. Μου ελειψε η προσωπικη προσεγγιση σε ενα ευαισθητο θεμα και η πληρης αποχη, σε ορια απαθειας, του κεντρικου ηρωα πρωταγωνιστη.
Στο ζουμι:
Ο Βλαντ ειναι ενας πιανιστας στο τοπικο ραδιοφωνο οπου καταστρεφεται κατα την εφοδο των Ναζι στην Πολωνια. Παρακολουθουμε την πληρη υποταγη και προσαρμογη της οικογενειας του Βλαντ και του ιδιου στην Γερμανικη κατοχη.
Τελος του Οκτωβρη τους μεταφερουν οπως -ολους τους Εβραιους της περιοχης- σε ενα τμημα της πολης οπου και περιφραζουν, τα λεγομενα γκετο. Εκει αρχιζουν οι κακουχιες, η πεινα και οι ομαδικες δολοφονιες κατα των συναθρωπων του, αλλα ο Βλαντ συνεχιζει αταραχος την δουλιτσα του σε μια καφετερια. Γνωριζουμε εναν Εβραιο που παλευει και εκτυπωνει 500 φυλλα την ημερα για την αντισταση αλλα ο Βλαντ δεν συμμετεχει γιατι ειναι μουσικος. Το ξεπαστρεμα στο γκετο συνεχιζεται ωσπου μια μερα οι Ναζι τους μαζευουν για να τους μεταφερουν με τρενα -σε στρατοπεδα συγκεντρωσης προφανως- αλλα δεν μας το διευκρινιζει. Εκει ενας παλιος γνωριμος παρολο που ο Βλαντ του ειχε πουλησει πνευμα, τον σωζει πετώντας τον εξω απο την ουρα για τα τρενα. Μεχρι και το τελος της ταινιας δεν μαθαινουμε τι απεγινε η οικογενεια του Βλαντ.
Κατευθύνεται στην καφετερια που δουλευε και εκει τον βοηθαει ανς παλιος γνωριμος που ηταν κρυμμενος κατω απο το πατωμα. Αφου τους πιανουν σκοτωνουν τον γνωριμο του επειδη ετσι. Στην συνεχεια σαν αιχμαλωτος κουβαλαει τουβλα για το χτισιμο ενος κτιριου, οπου η σωματικη κατασκευη δεν τον βοηθαει και τον σακατευει ο Λοχιας. Ενας παλιος γνωριμος τον βοηθαει βαζοντας τον να ζυγιζει καρφια αφου ειναι τοσο ευαισθητη φυση. Εκει θα βρει μια παλια γνωριμη οπου με την συνδρομη του αντρα της θα τον κρυψουν στο σπιτι τους.
Απο εκει θα τον κρυψουν σ΄ ενα αδειο διαμερισμα και θα του πηγαινουν τροφιμα. Αφου θα χαλασει την καλυψη του θα βρει καταφυγιο σ'εναν αλλον γνωριμο, οπου θα τον τοποθετησει αργοτερα απεναντι απο το στομα του λυκου - το ταγμα υπηρεσιας των SS. Εκει περναει τις μερες του βλεποντας αντιστασιακους να πολεμανε τα SS με οτι μεσα διαθετουν ωσπου χαλαει την καλυψη του και πεφτει στα χερια ενος Αξιωματικου των Ναζι. Ομως επειδη παιζει πιανο του χαριζει τη ζωη ο Αξιωματικος- καθως του φερνει και τροφιμα.
Μεχρι που οι Ρωσοι απελευθερωνουν την πολη και ο Βλαντ ξετρυπωνει.
Στο τελος βλεπουμε τον Βλαντ και το πιανο του, ο οποιος δεν ρωτησε αν ζει κανενας απο αυτους που τον βοηθησαν (εγω μετρησα δεκα) οπως επισης δεν μπορεσε να βοηθησει τον Αξιωματικο που τον πιασανε αιχμαλωτο και ζητησε την βοηθεια του! Δεν ρωταει για την οικογενεια του εστω για μαθουμε εμεις που νοιαζομαστε ρε παιδι μου!
Το διδαγμα της ιστοριας ειναι: μεινε κρυμμενος σαν την νυφιτσα και αν το παιζεις ψοφιος κοριος και κοιτας την παρτουλα σου ισως καποιοι αλλοι βγαλουν το φιδι απο την τρυπα για να μπορεις εσυ να παιζεις το πιανο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου