Ο μαέστρος της εσχατολογικής περιπέτειας, ειδικευμένος στη μεταποκαλυπτική αρλουμπολογία, Ρόλαντ Έμεριχ, επαναδραστηριοποιεί τη μεγαλύτερή του επιτυχία, την Ημέρα Ανεξαρτησίας, ακριβώς 20 χρόνια μετά (1996-2016).
Δεν ειμαι αρνητικος για ενα σικουελ, αν υπαρχει λογος να γινει. Αν υπαρχει κατι νεο να μου πει. Στην προκειμενη περιπτωση, δεν υπαρχει κανενας λογος να υπαρχει αυτη η ταινια για τον μυθο της, για τον σκηνοθετη, ουτε καν για τους ηθοποιους και την παραγωγη.
Αναλυτικοτερα λοιπον: Η πρωτη μερα ανεξαρτησιας ηταν μια απολαυστικη ταινια. Χρησιμοποιησε τα καλυτερα οπτικα εφε της εποχης, ενα καλο καστ και μας εδωσε μια νεα διασταση μαχης. Εμεις ολοι εναντια σ'αυτους. Η ανθρωποτητα εναντια στον αποικιοκρατη εξωγηινο. Τσατιστηκαμε με τους εξωγηινους, ταυτιστηκαμε με τους διαφορετικους ηρωες (τον πιλοτο, τον επιστημονα, τον προεδρο), μας πορωσε μια απο τις καλυτερες ομιλιες και πανηγυρισαμε την νικη μας. Θα μας μεινει η ομιλια του Προεδρου, η ανατιναξη του Λ.Οικου, η μπουνια στα μουτρα του εξωγηινου και ο τροπος που μιλουσε ο εξωγηινος μεσω του γιατρου!!
Η νεα ταινια μας σκοτωσε τον πρωταγωνιστη επειδη προφανως δεν ηθελε να τον πληρωσει και μας αφησε με τον αναιμικο γιο του που δεν μπορει να εμπνευσει ουτε προπαιδικο τμημα μπασκετ για φιλικο. Μας εδωσε ενα νεο καστ οπου δεν ξεχωριζει κανενας, ουτε σαν ρολος ουτε σαν ερμηνεια.. Πιθανον το καταλαβε και μας πεταει 2-3 παλιους να το σωσουν αλλα ειναι καρικατουρες, λες και εμεις που ειχαμε δεθει με αυτους ειμαστε καρικατουρες τωρα. Πραγματικα δεν μπορω να θυμιθω καμια απολυτως σκηνη που να μου εμεινε, εκτος απο αυτες που ηταν παντελως ηλιθιες.
Αρκετες σκηνες δεν παιζουν κανενα απολυτως ρολο στην εξελιξη της ταινιας ή την εξελιξη των χαρακτηρων, ολα απλα συμβαινουν επειδη...ετσι...!!
Επισης μια τελευταια παρακλιση, θα ηθελα να παρακαλεσω σε οσους αποφασισουν να γυρισουν στο μελλον ταινια με εξωγηινους να μην χρησιμοποιουν την θεωρια κυψελης. Δηλαδη σκοτωνω την βασσιλισσα και ολοι πεθαινουν. Πλιιζζζ... κουρασε.
3/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου