Ο Νόα Μπάουμπακ επιστρέφει στο θέμα της πιο πετυχημένης δημιουργίας του χάρη στην οποία έχει και τη μοναδική του μέχρι τώρα οσκαρική υποψηφιότητα στην κατηγορία του πρωτότυπου σεναρίου από το μακρινό 2006 (The squid and the whale).
Επιμένει να κρατάει όλη την ταινία σε ρεαλιστικό επίπεδο, δεν παίρνει κανενός το μέρος κρατώντας ίσες αποστάσεις απο τους 2 πρωταγωνιστές του.
Το φιλμ ξεκινά και τελειώνει σχεδόν από το ίδιο σημείο. Μια δυνατή και πανέξυπνη ιδέα –το γράμμα με τα θετικά σημεία που εκτιμά ο ένας στον άλλο που τους ζητά να γράψουν ο σύμβουλος γάμου– που ουσιαστικά συλλαμβάνει την αιτία χωρισμού του ζευγαριού αλλά αλλιώς αντιμετωπίζεται στην αρχή που ξεκινά η περιπέτεια κι αλλιώς βιώνεται στο τέλος, όταν όλα μοιάζουν να έχουν καταρρεύσει.
Εκεί νομίζω βρίσκεται όλη η δύναμη της ταινίας. Με το που σηματοδοτείται το τέλος της σχέσης, ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και ακόμη και οι πιο ασήμαντες λεπτομέρειες γίνονται εν δυνάμει όπλο στο δικαστήριο. Αν σταθώ λίγο και σ'αυτό θα πω πως, την ώρα που το ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει όλα δείχνουν πως θα λειτουργούν με αμοιβαίες υποχωρήσεις και πάντα με γνώμονα το παιδί. Με το που μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι οι δικηγόροι, οι οποίοι σαφώς έχουν δει πολλά τα μάτια τους, ξαφνικά ξεκινάει η αντιπαλότητα, το ποιός θα έχει το πάνω χέρι και το παιδί περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ήταν αφέλεια, άγνοια ή υπερβολική εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που ήταν σύντροφος σου;
Οι πολύ καλές ερμηνείες υποστηρίζουν το καλό σενάριο και είναι μια από τις καλύτερες ταινίες πάνω στην θεματολογία.
8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου