The invisible man (2020)

Υπόθεση:

 Η Cecilia Kass είναι μία νεαρή κοπέλα που βιώνει μία χειριστική σχέση στην οποία κακοποιείται με πολλούς τρόπους από τον πλούσιο και επιστήμονα σύντροφό της. Αφού καταφέρει να δραπετεύσει, θα μάθει μετά από λίγο καιρό ότι ο πρώην σύντροφος της αυτοκτόνησε και της αφήνει μεγάλη περιουσία. Αυτό θα την βάλει σε υποψία ότι η αυτοκτονία του είναι ψεύτικη και η υποψία της θα επιβεβαιωθεί, όταν θα αρχίσει να αισθάνεται μία αόρατη παρουσία να την παρακολουθεί.

Λοιπόν..

Νομίζω 20 χρόνια ήταν αρκετά. Τώρα μπορώ να μιλήσω επιτέλους ανοιχτά. Το Hollow man ήταν ταινιάρα. Δεν ξέρω αν ήταν καλή ή όχι, δεν με νοιάζει σκηνοθεσία και τα λοιπά, αλλά ήταν μια διασκεδαστικότατη ταινία, με όχι μόνο ωραία για την εποχή οπτικά εφέ αλλά το πήγαν ένα βήμα παραπέρα δείχνοντας την διαδικασία "αορατοποίησης" ενός γορίλα και μετέπειτα ενός ανθρώπου. Ασφαλώς και την έβαλα στα καπάκια μετά το Invisible man. Από το ένα στάδιο στο άλλο, Δείτε εδώ ομορφιά

Περιμένω πολύ εύστοχα να ρωτήσετε, ρε μεγάλε γιατί μιλάς για μια παλαιολιθική ταινία, εμείς θέλουμε κριτική για το Invisible man. Κάπου εκεί το πάω... Στο Hollow man ο αόρατος άνθρωπος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο στόχος. Το όνειρο. Η παράνοια. Στο Invisible maaaan (φωνή μωρού που κοροϊδεύει παρακαλώ) ο αόρατος άνθρωπος είναι ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ!!!

Συγκρίνετε τις παραπάνω εικόνες με αυτές:

Παντού διαβάζω για την εκπληκτική ερμηνεία και τέτοια, αλλά εμένα με κουράζει να βλέπω τον πρωταγωνιστή να εκπληρώνει την ανάγκη του ρόλου αδιάκοπα. Η τύπισσα απο το λεπτό μηδέν είναι σε μια μόνιμη, αδιάκοπη, συνεχόμενη, αδιάκοπη παράνοια. Ιδού:

1. Δείπνο σε ρεστοράν με την αδερφή:

2. Συνέντευξη για δουλειά:

3. Ραντεβού με τον δικηγόρο 

4. Χαλαρά στο σπίτι του κολλητού

Κοιτάξτε...και εγώ είμαι μαλάκας αλλά δεν είμαι μαλάκας όλη μέρα! Υπάρχουν ρε παιδί μου στιγμές της ημέρας που τρώω, κοιμάμαι, βλέπω τηλεόραση ή δουλεύω και δεν το κάνω σαν μαλάκας. 

Ο κακός του εκάστοτε έργου δεν είναι ανάγκη να είναι κακός όοοολη μέρα, σε ότι και να κάνει!!! Μπορεί να πολεμάει ενάντια στο Winderfell  αλλά το βράδυ να είναι ένας καλός σύζυγος. Μπορεί να δέρνει το παιδί του αλλά το πρωί να είναι καλός στο να επισκευάζει μηχανάκια.. Το βλέπω όλο και πιο συχνά αυτό και θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα παρακολουθήσετε κάτι, και θα δείτε ότι ίσως έχω δίκιο. 

Πωπω, πάλι ξέφυγα από το θέμα. Για να μην είμαι τελείως άδικος υπήρξαν και 2 πραγματάκια που μου άρεσαν. Πρώτον μου άρεσε ότι δεν είδαμε το πρόσωπο -παρά μόνο φευγαλέα- του συζύγου, οπότε όντως δεν ξέραμε πως μοιάζει και ταίριαξε στο κλίμα. Δεύτερον η χρήση ενός green screen man όπου και βασίστηκαν τα απτικά εφέ, πραγματικά ήταν όμορφα και έδωσαν ρεαλισμό στις σκηνές μάχης γιατί όντως οι ηθοποιοί δεν πάλευαν με τον αέρα σαν τον Τζιμ Καρεϊ. 

4.5/10