"Μέχρι τα εφτά του, ο Λορέντζο ήταν ένα υγιέστατο παιδί. Από αυτό το σημείο αρχίζει να έχει περίεργα συμπτώματα, ώσπου διαγιγνώσκεται σε αυτόν μια σπάνια εγκεφαλική ασθένεια, με όνομα ALD. Κι ενώ η ιατρική σηκώνει τα χέρια αναμένοντας το μοιραίο, οι γονείς του κάνουν εντατικά μαθήματα ιατρικής αναζητώντας με μανία το φάρμακο που ίσως σώσει το παιδί τους."
Η ταινία του George Miller (σκηνοθέτης αλλά και γιατρός) δεν πατάει μόνο πάνω στην αληθινή ιστορία ούτε στο εξαιρετικό καστ. Μας παίρνει απο το χέρι και μας περνάει απο τις ευτυχισμένες μέρες της οικογένειας, μέσα απο όλα τα στάδια της θλίψης των γονιών (S.Sarandon, N.Nolte). Εξαιρετικά αληθινή σε σημείο που θα μπορούσε να είναι ντοκιμαντέρ αλλά και οι διάλογοι των 2 ηθοποιών που βγαίνουν αβίαστα καλά. Δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις το σθένος των γονιών και τους διαφορετικούς τρόπους που αντιμετωπίζουν την ασθένεια του παιδιού τους. Η μητέρα θεωρεί το σημαντικότερο να έχει το παιδί καλή ψυχολογία και παρέα στον βουβό κόσμο που έχει αιχμαλωτιστεί, πράγμα που την φέρνει σε κόντρα με τις αποκλειστικές νοσοκόμες μέχρι και την οικογένεια της. Ο πατέρας προσπαθεί να εξηγήσει την ασθένεια και μπαίνει σε μια διαδικασία σκέψης να αναλύσει με απλά λόγια την νόσο και να βρει τρόπο να λύσει το πρόβλημα συνδέοντας έρευνες απο διάφορους επιστήμονες για κάθε σκόπελο.
Μια δυνατή ταινία, με δυνατές ερμηνείες και μικρά διαμαντάκια μέσα.
9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου