Ρομαντική κομεντί με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και φιλοσοφική διάθεση με δόσεις καφρίλας. Ακούγεται κάπως όλο αυτό, αλλά η συνταγή πετυχαίνει. Η υπόθεση στο περίπου έχει ως εξής:
Ο Νάιλς ξυπνάει ενόσω η κοπελιά του, ετοιμάζεται για τον γάμο στον οποίο είναι καλεσμένοι, αυτόν της φίλης της Τάλα και του Έιμπ. Στη δεξίωση μετά τον γάμο, ο Νάιλς βγάζει έναν πολύ μεστό λόγο, σώζοντας ουσιαστικά την μεθυσμένη αδελφή της νύφης, την Σάρα, από την άβολη υποχρέωση να βγάλει λόγο χωρίς να είναι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Ο Νάιλς και η Σάρα συναντιούνται, μιλάνε, φλερτάρουν, η Σάρα φαίνεται να γοητεύεται από τον κυνισμό του, αλλά στο τσακ πριν προχωρήσουν στα περαιτέρω, ένας τύπος ρίχνει... βέλη στον Νάιλς.
Για να σωθεί, ο Νάιλς σέρνεται προς μια σπηλιά, προειδοποιώντας την Σάρα να μην τον ακολουθήσει. Εκείνη, για να τον βοηθήσει, δεν συμμορφώνεται στις υποδείξεις του. Και... ρουφιέται στην σπηλιά μπαίνοντας σε μια loop hole.
Απο εκείνο το σημείο προσπαθεί να εμβαθύνει ως προς το πως αντιμετωπίζουν οι ήρωες "την ημέρα της μαρμότας" που ζούνε.
Ο Ναιλς έχει παραιτηθεί απο κάθε ελπίδα διαφυγής και ζει τέρμα κυνικά την καθημερινότητα διασκεδάζοντας τις μη-συνέπειες της λούπας. Η Σάρα είναι αυτή που βρίσκεται στην άρνηση και θέλει να δραπετεύσει με κάθε τρόπο. Ο μυστηριώδης τοξότης (ο Θεός J.K.Simmons) είναι θυμωμένος με τον Ναιλς που τον έμπλεξε στην αιώνια φυλακή και ξεσπάει σκοτώνοντας τον όσες περισσότερες φορές μπορεί.
Εν κατακλείδι: καλές ερμηνείες, καλοί διάλογοι και ατάκες σε κάτι που είναι καλύτερο απο οτι φαίνεται.
8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου